Κυτταρική μνήμη και ψυχοσωματικές ασθένειες

Γνωρίζουμε πως η λειτουργία του υπολογιστή μας εξαρτάται από τις δυνατότητες του σκληρού του δίσκου, που είναι το κομμάτι όπου αποθηκεύονται τα πάντα. Ακόμα κι αν διαγράψουμε ένα αρχείο, ένας εξειδικευμένος προγραμματιστής με τα σωστά μηχανήματα και τη σωστή γνώση μπορεί να το ανασύρει.

Μέσα στον ανθρώπινο “υπολογιστή” οτιδήποτε μας συμβαίνει καταγράφεται με τη μορφή αναμνήσεων. Ακόμα κι αν δεν το θυμόμαστε συνειδητά, ακόμα κι αν δεν έπεσε στην αντίληψή μας όταν συνέβη επειδή η προσοχή μας ήταν στραμμένη αλλού, παρ’ όλα αυτά καταγράφεται. Υπάρχουν καταγεγραμμένες περιπτώσεις ανθρώπων που κάτω απ’ την επήρεια της ύπνωσης ή κατά τη διάρκεια εγχείρησης του εγκεφάλου, ερεθίστηκαν συγκεκριμένα τμήματα, θυμήθηκαν γεγονότα που συνέβησαν όταν ακόμα βρίσκονταν μέσα στη μήτρα. Από όλες αυτές τις αναμνήσεις το 90% βρίσκονται στο ασυνείδητο ή υποσυνείδητο, πράγμα που σημαίνει ότι είναι πολύ δύσκολο, αν όχι αδύνατον να τις θυμηθούμε. Το γεγονός είναι ότι οι αναμνήσεις μας επηρεάζουν άμεσα την υγεία, αποτελεί τη βάση της ψυχολογίας για περισσότερο από εκατό χρόνια. Αυτή η ιδέα άρχισε να επικυρώνεται επιστημονικά, όταν μετά τον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο, νέοι στρατιώτες παρουσίαζαν τραύματα χωρίς να έχουν τραυματιστεί πραγματικά σωματικά. Το ονόμασαν shell-shock. Τότε συνειδητοποίησαν πως αυτό που υπάρχει στην διάνοια, έχει τη δύναμη να σε αρρωστήσει.

Τι είναι η κυτταρική μνήμη ή επιγενετική:
Είναι το μεταίχμιο μεταξύ φυσικού και ενεργειακού πεδίου. Η εκπληκτική ανακάλυψη ενός μυστικού, δεύτερου κώδικα που κρύβεται μέσα στο DNA που καθοδηγεί τα κύτταρα για τον τρόπο ελέγχου των γονιδίων αποκαλύφτηκε και από ότι φαίνεται ο γενετικός κώδικας μας είναι ακόμη πιο περίπλοκος από ότι πιστεύαμε προηγουμένως. Όταν ο γενετικός κώδικας αποκρυπτογραφήθηκε, οι επιστήμονες υπέθεσαν ότι περιέγραφε μόνο πώς παράγονται οι πρωτεΐνες. Ωστόσο, η αποκάλυψη που έκανε η ερευνητική ομάδα με επικεφαλής τον John Stamatoyannopoulos του Πανεπιστημίου της Ουάσιγκτον έδειξε ότι τα γονιδιώματα χρησιμοποιούν τον γενετικό κώδικα για να γράψουν δύο ξεχωριστές γλώσσες. Το DNA μας είναι αξιοσημείωτο και ένα από τα πολλά ερώτημα είναι Ποιος είναι ο δημιουργός του γενετικού μας κώδικα. Οι άνθρωποι που πιστεύουν στον Θεό θα πουν ότι το DNA μας προσφέρει αποδείξεις για έναν Κοσμικό Δημιουργό.            Ο Maxim A. Makukov του Αστροφυσικού Ινστιτούτου Fesenkov και ο VladimirI Shcherbak από το Εθνικό Πανεπιστήμιο Αl-Farabi Kazakh πέρασαν 13 χρόνια δουλεύοντας στο Πρόγραμμα Ανθρώπινου Γονιδιώματος, πιστεύοντας ότι το είδος μας σχεδιάστηκε από μια υψηλότερη δύναμη, που ήθελε να διατηρήσει κάποιο μήνυμα στο DNA μας. Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι το DNA μας είναι καταπληκτικό και ο μοναδικός μας γενετικός κώδικας εγείρει πολλά ερωτήματα σχετικά με την ύπαρξη και το ρόλο μας στο Σύμπαν. Μία συγκλονιστική αποκάλυψη από επιστήμονες που θα φέρει τα πάνω κάτω στην ιστορία της ανθρωπότητας. Ερευνητές στο Πανεπιστήμιο του Χάρβαρντ ανακοίνωσαν ότι έχουν βρει ένα μήνυμα από το Θεό γραμμένο μέσα στο ανθρώπινο γονιδίωμα! Μία ομάδα από κορυφαίους γενετιστές ανακάλυψαν ένα απόσπασμα 22 λέξεων της αρχαίας αραμαϊκής γλώσσας, στην οποία ο Θεός επιβεβαιώνει την ύπαρξή του και το ρόλο του στη δημιουργία της ζωής επάνω στη Γη. «Ξέραμε ότι τα σχέδια δεν ήταν φυσικά», εξηγεί ο Charles Watson, ο επικεφαλής επιστήμονας για το έργο, «αλλά εμείς δεν μπορούσαμε να καταλήξουμε σε οποιαδήποτε πειστική εξήγηση γι’ αυτό. Πάνω σε μια ιδιοτροπία, αρχίσαμε παραπομπές των προτύπων με τις βάσεις δεδομένων γλώσσας, και είμαστε συγκλονισμένοι αφού διαπιστώσαμε ότι τα σχέδια αντιστοιχούν στην αρχαία αραμαϊκή», όπως αναφέρει το Strange. Ζαλισμένοι από την ανακάλυψη, η ομάδα του επικοινώνησε με ειδικούς γλωσσολόγους στην αραμαϊκή, την γλώσσα που μιλούσε ο Ιησούς Χριστός στην καθημερινή του ζωή. Μετά την αποκωδικοποίηση, εμφανίστηκε το εξής μήνυμα: «Καλημέρα παιδιά μου. Αυτός  είμαι ο Χριστός, ο μοναδικός αληθινός Κύριος. Έχετε βρει το μυστικό της δημιουργίας Του. Τώρα μοιραστείτε το ειρηνικά με όλο τον κόσμο». Το όνομα της χριστιανοσύνης είναι ο Ιησούς, που αποκαλύπτει αυτό που είναι και αυτό που κάνει, Το όνομά Του και την δράση Του. Η δράση Του είναι θαυμαστή, πρωτάκουστη και το όνομα Του μυστηριώδες. Στο πρόσωπο του Ιησού, ο Θεός αποκαλύφθηκε με τρόπο οριστικό και ολοκληρωτικό, αφού μας πρόσφερε τον ίδιο το Υιό Του και δεν έχει πια τίποτε  να κρατήσει για τον εαυτό Του και δεν μπορεί πια παρά να χαρίζει. (Ρωμ.8,32)

Σύμφωνα με την επιγενετική, το περιβάλλον αλληλεπιδρά με τα γονίδιά μας και δημιουργεί ένα φαινότυπο μέσω της αλληλεπίδρασης περιβάλλοντος και κυττάρων. Η επιγενετική εξετάζει οποιαδήποτε αλλαγή στην έκφραση μιας πληροφορίας που δεν οφείλεται στο DNA ή σε κάποια μετάλλαξη των γονιδίων ή κληρονομική μεταβίβαση αλλαγών της γονιδιακής έκφρασης, οι οποίες δεν περιλαμβάνουν αλλαγές της αλληλουχίας του DNA. Σύμφωνα με την επιγενετική, το περιβάλλον αλληλεπιδρά με τα γονίδιά μας και δημιουργεί ένα φαινότυπο μέσω της αλληλεπίδρασης περιβάλλοντος και κυττάρων. Οι ερευνητές μελετούν ένα είδος δεύτερου κώδικα, ο οποίος είναι γραμμένος στο DNA μας, με στόχο, κάποια στιγμή, να καταφέρουν να τον αποκωδικοποιήσουν.  Η επιγενετική λοιπόν σαν πρώτο και βασικό θεμελιώδες αντικείμενο έχει το γεγονός ότι επεξεργάζεται εξωτερικά ερεθίσματα απευθείας στα γονίδια τα οποία δεν αλλάζουν την δομή τους, αλλάζουν όμως την έκφρασή τους. Αυτή η αλλαγή της έκφρασης μπορεί να έχει «προσωρινά» κληρονομικό χαρακτήρα για 2 ή 3 γενιές ή ίσως και πολύ περισσότερο, ανάλογα με την ένταση και την επεξεργασία του ερεθίσματος που πήρε. Το πιο εκπληκτικό είναι ότι πρόσφατες έρευνες τείνουν να τεκμηριώσουν ότι μέσω των μηχανισμών της επιγενετικής, οι εμπειρίες των γονέων κληρονομούνται από τους άμεσους απογόνους τους. Δηλαδή, αν οι γονείς έχουν βιώσει καταστροφές, πολέμους, λοιμούς ή και προσωπικές ή οικογενειακές καταστάσεις οι οποίες είχαν μια έντονη βιολογική και ψυχο-συναισθηματική επίδραση, η επίδραση αυτή κληρονομείται από τα παιδιά τους. Σύμφωνα πάντα με τις ίδιες έρευνες, τα παιδιά που κληρονομούν αυτές τις εμπειρίες, αντιδρούν συναισθηματικά και βιολογικά σαν οι καταστάσεις αυτές να συμβαίνουν στους ίδιους, αν και δεν έχουν συνειδητή επίγνωση γιατί αντιδρούν μ’ αυτό τον τρόπο. Ο Dr.Ernest Rossi – καθηγητής του πανεπιστημίου Baylor, στενός συνεργάτης του Milton Erickson (πατέρα της σύγχρονης υπνοθεραπείας και ένας από τους σημαντικότερους ερευνητές στο χώρο της ύπνωσης), αλλά και άλλοι πριν από αυτόν, έχουν αποδείξει στις έρευνές τους ότι οι εμπειρίες που βιώνονται στην κατάσταση ύπνωσης μπορούν να προκαλέσουν αλλαγές στο ανθρώπινο DNA. Σύμφωνα όμως με τα ευρήματα των σύγχρονων ερευνών της επιγενετικής, δεν πρόκειται για αλλαγές στον γενετικό κώδικα, αλλά μάλλον για επιγενετικές αλλαγές στην έκφραση των γονιδίων, οι οποίες διενεργούνται μέσω της νέας ψυχο-συναισθηματικής και βιολογικής εμπειρίας την οποία βιώνει το άτομο. Το σώμα μας αποτελείται από 7,000,000,000,000,000,000,000,000,000,000 (7 octillion) άτομα. Κάθε ένα από αυτά τα άτομα επηρεάζεται από τις σκέψεις μας. Κάθε φορά που έχετε μια νέα σκέψη, δημιουργείτε νέες συνδέσεις ή νευρικές οδούς στον εγκέφαλό σας . Όταν έχετε τις ίδιες σκέψεις ή συναισθήματα που ενεργοποιούνται αυτόματα από ένα συγκεκριμένο συμβάν, αυτό το συναίσθημα ή η σκέψη προέρχεται από ένα νευρωνικό δίκτυο που εν σύρθηκε όταν βιώσατε ένα συμβάν για πρώτη φορά. Αυτά τα νευρωνικά δίκτυα είναι η κυτταρική σας μνήμη. Κάθε φορά που αντιμετωπίζετε ένα παρόμοιο συμβάν, ενεργοποιείται η ίδια μνήμη και συνήθως δεν γνωρίζετε συνειδητά από πού προέρχεται ή γιατί αισθάνεστε έτσι. Όλα τα δεδομένα, οτιδήποτε μας συμβαίνει ενσωματώνεται στην κυτταρική μνήμη με τη μορφή ενεργειακών μοτίβων. Ο Dr. Bruce Lipton εξηγεί πως το σώμα είναι σαν μια κάμερα. Η κάμερα καταγράφει οποιοδήποτε σήμα από το περιβάλλον και το αποθηκεύει σαν φιλμ στον πυρήνα του κυττάρου. Μερικά από αυτά τα δεδομένα περιέχουν καταστρεπτικές εικόνες από βίαιες εμπειρίες ή  και λανθασμένες πεποιθήσεις που δημιουργούν στρες  στο φυσικό σώμα.

Τα πανεπιστήμια Stanford, Harvard και New York σε ξεχωριστές έρευνες που δημοσίευσαν, καταδεικνύουν ότι αυτά τα δεδομένα στην κυτταρική μνήμη μπορεί να είναι το χαμένο κομμάτι του παζλ στους τομείς της υγείας και της θεραπείας. Η έρευνα του Southwestern University Medical School συμπεραίνει πως η μεγαλύτερή μας ελπίδα για τη θεραπεία ανίατων ασθενειών στο μέλλον, στηρίζεται στο να βρεθεί ο τρόπος θεραπείας της κυτταρικής μνήμης που φαίνεται να είναι ο μηχανισμός ελέγχου στο σώμα. Οι ερευνητές άρχισαν να προσθέτουν τη λέξη κυτταρική επειδή για πολλά χρόνια πίστευαν ότι όλες οι αναμνήσεις ήταν αποθηκευμένες στον εγκέφαλο, όταν σε πολλούς ασθενείς οι χειρουργοί αφαίρεσαν κάθε μέρος του εγκεφάλου και διαπίστωσαν ότι οι αναμνήσεις ήταν πάντα εκεί.
Υπάρχουν πολλές περιπτώσεις όπου οι άνθρωποι που δέχτηκαν μοσχεύματα, άρχισαν να έχουν σκέψεις, αισθήματα, όνειρα ακόμα και διατροφικές συνήθειες του δότη. Τώρα ξέρουμε ότι οι αναμνήσεις αποθηκεύονται στα κύτταρα σε όλο το σώμα και  εξακολουθούν να είναι ακριβώς αυτό που αποκαλούν οι συγγραφείς και ερευνητές κυτταρική μνήμη.            Προσπαθώντας να καθορίσουν σε ποιο τμήμα ακριβώς, οι επιστήμονες τεμάχισαν και εξέτασαν τα μέρη του για ν’ ανακαλύψουν τελικά, πως παρ’ όλο που οι αναμνήσεις μπορούν να ενεργοποιηθούν από διαφορετικά τμήματα του εγκεφάλου, η πραγματική αποθήκη δε βρίσκεται σ’ αυτόν, αλλά σε όλα τα κύτταρα του σώματος.

Ο μηχανισμός του στρες:
Όλοι έχουμε αναμνήσεις που μας γεμίζουν με αισθήματα λύπης, θυμού, φόβου, σύγχυσης και άλλες αρνητικές καταστάσεις κι αυτές είναι μόνο οι συνειδητές. Ο Dr. Bruce Lipton υποστηρίζει ότι, οι λανθασμένες αναμνήσεις που είναι αποθηκευμένες στην κυτταρική μνήμη στον πυρήνα του κυττάρου, καλύπτουν το συνειδητό και ασυνείδητο νου και καθοδηγούν το σώμα να αντιδράσει με στρες για να αμυνθεί. Το Institute of Heart Math που πρωτοπορεί στις εναλλακτικές έρευνες, διαπίστωσε κατά τη διεξαγωγή ενός πειράματος ότι η οργή ή οι χαρούμενες σκέψεις κατέστρεφαν ή θεράπευαν αντίστοιχα το ανθρώπινο DNA που βρισκόταν υπό μελέτη σ’ έναν εργαστηριακό σωλήνα. Το stress είναι ένας φυσικός και πολλές φορές κατάλληλος τρόπος που το σώμα αντιδρά σε μια κατάσταση που προκαλεί φόβο και είναι απαραίτητος μηχανισμός για ν’ αντιμετωπίσουμε τις προκλήσεις της ζωής. Δημιουργείται όταν το νους, πιστεύει ότι βρισκόμαστε σε κάποιο είδος κινδύνου, είτε σωματικό είτε συναισθηματικό. Όταν η διάνοια πιστεύει ότι δεν έχουμε την ικανότητα να διαχειριστούμε μια επείγουσα κατάσταση, εκκρίνει αδρεναλίνη προκαλώντας την αντίδραση που λέγεται «μάχη ή φυγή». Αν αυτή η αδρεναλίνη δεν «καταναλωθεί» και παραμένει στο σώμα δημιουργεί ένταση και ανησυχία. Πολύ στρες χωρίς κάποια απελευθέρωση προκαλεί εξάντληση και εξασθένηση του ανοσοποιητικού συστήματος. Το σώμα και η διάνοια μας έχουν μια λίστα με πράγματα που πρέπει να γίνουν καθημερινά και ένα συγκεκριμένο ποσό ενέργειας να καταναλώσουν. “Πρέπει” να γίνουν λειτουργίες όπως η αναπνοή και η καρδιακή λειτουργία. “Χρειάζεται” να γίνουν π.χ. η πέψη, ο καθαρισμός του αίματος και η λειτουργία του ανοσοποιητικού συστήματος. Και “θέλει” να διορθώσει ή να επιλύσει τις αρνητικές κυτταρικές μνήμες. Όταν η ενέργεια του σώματος μειώνεται εξαιτίας του άγχους, μειώνονται και οι λειτουργίες που γίνονται, ξεκινώντας από αυτές που θεωρούνται λιγότερο επείγουσες, όπως του ανοσοποιητικού.

Οι ερευνητές διαπίστωσαν ότι οι μνήμες αποθηκεύονται τόσο στους νευρώνες  όσο και στα ερυθροκύτταρα

Στις 12 Σεπτεμβρίου 2004, το Dallas Morning News έγραψε μια ιστορία, “Medical School Breakthrough”, σχετικά με μια νέα ερευνητική μελέτη που μόλις ολοκληρώθηκε στο Νοτιοδυτικό Πανεπιστημιακό Ιατρικό Κέντρο στο Ντάλας του Τέξας. Οι επιστήμονες ανακάλυψαν ότι οι εμπειρίες μας δεν βρίσκονται μόνο στον εγκέφαλό μας, αλλά καταγράφονται σε κυτταρικό επίπεδο σε όλο το σώμα μας και πίστευαν ότι αυτές οι κυτταρικές αναμνήσεις ήταν η πραγματική πηγή νόσησης και ασθένειας. Σε συνέντευξη του ο Eric Nestler, MD από το Χάρβαρντ, είπε: «Οι επιστήμονες πιστεύουν ότι αυτές οι κυτταρικές αναμνήσεις μπορεί να σημαίνουν τη διαφορά μεταξύ μιας υγιούς ζωής και του θανάτου… Ο καρκίνος μπορεί να είναι το αποτέλεσμα μιας κακής κυτταρικής μνήμης που αντικαθιστά μια καλή… Αυτό μπορεί να παρέχει ένα από τον πιο ισχυρό τρόπο θεραπείας της ασθένειας». Τον Οκτώβριο του 2004, στο Dallas Morning News έδωσε ένα άρθρο σχετικά σε αυτό που αναφέρθηκε νωρίτερα: «Ένα κύτταρο ξεχνάει». Είναι ένα μεγάλο άρθρο, αλλά αξίζει να το δείτε την παρακάτω απόσπασμα: Σε όλο τον κόσμο, οι επιστήμονες ερευνούν, οργανισμούς, τα κύτταρα και καταγράφουν τις εμπειρίες τους, όλα χωρίς το βαθύτερο όφελος. Οι επιστήμονες πιστεύουν ότι αυτή η κυτταρική μνήμη μπορεί να σημαίνει τη διαφορά μεταξύ μιας υγιούς ζωής και θανάτου. Ο καρκίνος μπορεί να είναι αποτέλεσμα κακής κυτταρικής μνήμης που αντικαθιστά τις καλές. Το ψυχολογικό τραύμα, ο εθισμός και η κατάθλιψη μπορεί να ενισχυθούν από μη φυσιολογικές αναμνήσεις μέσα στα κύτταρα. Οι ασθένειες που εμφανίζονται σε μεγάλη ηλικία στη ζωή, υποψιάζονται οι επιστήμονες ότι, μπορεί να οφείλονται σε λανθασμένες αναμνήσεις που προγραμματίζονται σε κύτταρα καθώς γερνούν οι άνθρωποι. Ακόμη και η πραγματική μνήμη, το είδος που απαιτεί έναν εγκέφαλο, φαίνεται επίσης να βασίζεται σε μνήμες που είναι κλειδωμένες σε κύτταρα. Τώρα οι επιστήμονες προσπαθούν να καταλάβουν πώς τα κύτταρα αποκτούν αυτές τις αναμνήσεις και ίσως θεραπεύουν την ασθένεια στην  ρίζα του προβλήματος. «Αυτό μπορεί να προσφέρει έναν από τους πιο ισχυρούς τρόπους θεραπείας της χρόνιας ασθένειας», δήλωσε ο Dr. Eric Nestler, πρόεδρος του τμήματος ψυχιατρικής στο Νοτιοδυτικό Ιατρικό Κέντρο του Πανεπιστημίου του Τέξας στο Ντάλας. Στο βιβλίο του «The Single Cause and Cure for any Health Challenge», oPh.D. Ray Gebauer παραθέτει έρευνες που συμπεραίνουν ότι όταν δεν έχουμε αρκετό χρόνο ν’ αναρρώσουμε από κάθε στρεσογόνο γεγονός που μας συμβαίνει, τα κύτταρά μας παραμένουν κλειστά, το σώμα γερνάει και εμφανίζει ασθένειες σαν φυσικό επακόλουθο. Επίσης ο βιολόγος κυττάρων Dr. Glen Rein ανακάλυψε ότι αρνητικά συναισθήματα όπως ο θυμός και ο φόβος έχουν τη δύναμη να συστέλλουν το μόριο DNA προκαλώντας τη συμπίεση. Στην ίδια έρευνα, θετικά συναισθήματα όπως η χαρά, η ευγνωμοσύνη και η αγάπη αποδείχθηκαν ότι χαλαρώνουν ή αποσυμπιέζουν το DNA. Το να καταπιέζουμε τις καταστρεπτικές αναμνήσεις απαιτεί ένα τεράστιο ποσό ενέργειας σε καθημερινή βάση. Η διαδικασία αυτή δημιουργεί μόνιμο στρες μέχρι που κάτι θα «σπάσει», σύμφωνα με τον Dr. John Sarno, καθηγητή στο New York University Medical School. Η μόνη λύση είναι αυτές οι αναμνήσεις να θεραπευτούν αντί να καταπιεστούν. Αυτό που συμβαίνει, όμως, στις περισσότερες θεραπευτικές διαδικασίες είναι ότι συνεχίζουμε να κουβαλάμε μέσα μας όλα αυτά τα σκουπίδια των αρνητικών συναισθημάτων, μόνο που τα έχουμε ψεκάσει με άρωμα για να μη μυρίζουν τόσο πολύ. Με το συνειδητό νου μπορούμε να διαλέξουμε θετικές σκέψεις, αλλά το υποσυνείδητο δεν μπορούμε να το ελέγξουμε γιατί λειτουργεί με συσχετισμούς. Αν, για παράδειγμα, σκεφτούμε τα Χριστούγεννα και έχουμε κάποιες άσχημες αναμνήσεις απ’ αυτά, το υποσυνείδητο ενεργοποιεί αυτές τις αναμνήσεις κι αρχίζουμε να νιώθουμε το αρχικό συναίσθημα που σχετίζεται με αυτές. Οι κυτταρικές μνήμες εκπέμπουν αρνητικές ενεργειακές συχνότητες και δημιουργούν άγχος και σύγχυση αφού δεν γνωρίζουμε συνειδητά από πού προήλθαν. Στο Southwestern University απέδειξαν πως ένα πρόσωπο, ζώο ή φυτό με καταστρεπτικές κυτταρικές μνήμες αγωνίζεται και δυσκολεύεται ακόμα κι όταν οι συνθήκες είναι ευνοϊκές.

Ant– Virus πρόγραμμα:
Όπως στον υπολογιστή, ο οργανισμός μας έχει ένα πρόγραμμα που μας προστατεύει από κάθε είδους “ιούς”. Καθώς μεγαλώνουμε αποκτούμε όλο και περισσότερες αρνητικές εμπειρίες, αυτό το πρόγραμμα προσθέτει συνεχώς νέα στοιχεία που τα αναγνωρίζει ως “ιούς”. Το anti-virus πρόγραμμα δρα αυτόματα σύμφωνα με την ενστικτώδη αντίδραση της αποφυγής του πόνου και της επιδίωξης της ευχαρίστησης. Από μωρά όπου δεν υπάρχει ακόμα η λογική σκέψη και δρούμε με το ένστικτο, ο πόνος και η ευχαρίστηση είναι οι δείκτες που μας μαθαίνουν τι να αποφεύγουμε και τι να επιδιώκουμε. Σαν ενήλικες καταλαβαίνουμε ότι η αντίδραση στην ευχαρίστηση ή στον πόνο δεν είναι πάντα λογική. Αυτό που δεν ξέρουμε, όμως, είναι ότι σε κάθε περίπτωση συνεχίζουμε να συμπεριφερόμαστε σύμφωνα με αυτό το αυτοματοποιημένο anti-virus πρόγραμμα. Πολλές φορές η συμπεριφορά μας είναι ανεξήγητη γιατί δεν γνωρίζουμε το ερέθισμα που την προκάλεσε και που οδηγεί πάντα σε μια ασυνείδητη ανάμνηση.

Δημιουργία των αναμνήσεων:
Σύμφωνα με τον Dr. Ben Johnson, υπάρχουν τρεις τύποι αναμνήσεων καταχωρημένες στον σκληρό μας δίσκο:  Κληρονομημένες αναμνήσεις που είναι ενσωματωμένες στο DNA κάθε κυττάρου:
Όταν ένα ωάριο και ένα σπερματοζωάριο γονιμοποιούνται για να δημιουργήσουν το έμβρυο,  κληρονομούν συγχρόνως και  τα φυσικά χαρακτηριστικά και τις κυτταρικές μνήμες των γονιών του. Κι όχι μόνο τις δικές τους αλλά και αυτές που έχουν κληρονομήσει οι ίδιοι απ’ τις δικές τους οικογένειες. Συχνά σ’ ένα πεντάχρονο παιδάκι αναγνωρίζουμε όχι μόνο τα εξωτερικά χαρακτηριστικά, αλλά και στοιχεία του χαρακτήρα από έναν παππού, μια γιαγιά ή έναν θείο.

Προ-λογικές αναμνήσεις:
Μέχρι περίπου την ηλικία των έξι ετών, ο εγκέφαλος λειτουργεί στην κατάσταση όπου εκπέμπει κύματα Δέλτα- Θήτα. Αυτό σημαίνει πως όλες οι εμπειρίες μας καταγράφονται απευθείας στον «σκληρό δίσκο» μας, χωρίς να φιλτραριστούν πριν από τη λογική και την κριτική σκέψη που αναπτύσσουμε αργότερα. Για παράδειγμα, όταν ένα μωρό ξυπνάει βρεγμένο μέσα στη νύχτα, το μόνο που ξέρει να κάνει είναι να κλάψει δυνατά μέχρι ν’ απαλλαγεί από αυτή την άβολη κατάσταση. Όταν, όμως, κάθε φορά αντιμετωπίζει μια νευριασμένη μητέρα που μπορεί ακόμα και να μην του φέρεται καλά, τότε αυτόματα συνδέει αυτά τα δύο γεγονότα. Το μωρό δεν μπορεί να γνωρίζει πόσο κουρασμένη ή καταπιεσμένη μπορεί να νιώθει η μητέρα του. Το μόνο που καταλαβαίνει είναι πως κάθε φορά που αισθάνεται δυσάρεστα, αντιμετωπίζει ταυτόχρονα και το θυμό της μητέρας. Αυτή η σύγχυση που νιώθει αποθηκεύεται στις προ-λογικές αναμνήσεις και μπορεί να ενεργοποιείται ανεξήγητα κάθε φορά που αναζητά την φροντίδα είτε από τη μητέρα του είτε από κάποιον άλλον.         

Τραυματικές αναμνήσεις:
Σ’ αυτές μπορεί να περιλαμβάνονται όχι μόνο πολύ σοβαρά γεγονότα όπως η κακοποίηση αλλά και πολύ πιο ήπια όπως η αδιαφορία ή η απαξίωση των ικανοτήτων του παιδιού. Όταν μια τραυματική εμπειρία ενεργοποιείται, η λογική σκέψη παραγκωνίζεται και αναλαμβάνει το υποσυνείδητο δημιουργώντας στρες στο σώμα προκειμένου να δράσει και να προστατευτεί.  Αυτές όλες οι αναμνήσεις χτίζουν ένα σύστημα πεποιθήσεων που λειτουργεί σαν προστατευτικό πρόγραμμα. Δηλαδή, η διάνοια  χρησιμοποιεί αυτές τις αναμνήσεις σαν μηχανισμό άμυνας για να προστατέψει το μωρό ώστε να επιβιώσει και να καταφέρει να γίνει ενήλικας. Κάθε φορά που μια απ’ αυτές τις αναμνήσεις ενεργοποιείται από τις τωρινές συνθήκες, ο μηχανισμός άμυνας προκαλεί άγχος στο σώμα προκειμένου να το θέσει σε θέση μάχης και να κάνει οτιδήποτε χρειάζεται για να επιζήσει.

Όταν συγκρούονται τα συναισθήματα με την λογική:
Η σύγχυση προκύπτει επειδή αυτή η αίσθηση του επείγοντος που νιώθουμε πολλές φορές δε συμβαδίζει με τις τρέχουσες συνθήκες που βιώνουμε. Όταν συμβαίνει αυτό, για να μην τρελαθούμε προσπαθούμε να το εκλογικεύσουμε βρίσκοντας τεχνητές αιτίες, πολλές φορές, στη ζωή μας που να ταιριάζουν αυτό που βιώνουμε με αυτό που νιώθουμε. Έτσι, χειροτερεύουν τα πράγματα γιατί δημιουργούμε ένα πρόβλημα εκεί που πριν δεν υπήρχε. Όταν, λοιπόν, αντιμετωπίζουμε ένα πρόβλημα στη ζωή μας είτε είναι υγείας, σχέσεων ή επαγγελματικό, αυτό που πρέπει ν’ αναρωτηθούμε είναι ποιο είναι το πραγματικό θέμα που βρίσκεται στο υποσυνείδητο (καρδιά) μας. Η νοημοσύνη (της καρδιάς) κύρια δουλειά της είναι να μας προστατεύει από τις επώδυνες καταστάσεις και για την καρδιά τα πάντα συμβαίνουν στο παρόν. Στη σύγκρουση συνειδητού (διάνοιας) και υποσυνείδητου (καρδιά),  κερδίζει πάντα η καρδιά. Όπως το διατυπώνει ο καθηγητής του Stanford, William Tiller από τους πιο καταξιωμένους φυσικούς στο χώρο της κβαντικής, «υπάρχει μια υποσυνείδητη πρόθεση για όλα τα θέματα της ζωής και όταν η υποσυνείδητη πρόθεση συγκρούεται με την συνειδητή, το υποσυνείδητο κυριαρχεί πάντα». Το Πανεπιστήμιο του Waterloo στον Καναδά το 2009 έκανε για πρώτη φορά μια έρευνα πάνω στις θετικές επιβεβαιώσεις. Χρησιμοποίησε το καθιερωμένο διαγνωστικό τεστ για τη μέτρηση του άγχους στο αυτόνομο νευρικό σύστημα το Heart Rate Variability, κατά τη διάρκεια αυτών των επιβεβαιώσεων για να ανακαλύψει πως το στρες του σώματος αυξήθηκε πιο πολύ γιατί το υποσυνείδητο ήξερε πως αυτές οι δηλώσεις μπορεί να ήταν θετικές αλλά ήταν ψεύτικες. Πάντα φερόμαστε με τον τρόπο που πιστεύουμε. Αυτό που είμαστε πραγματικά, αυτό που πιστεύουμε και οι προτεραιότητες που θέτουμε στη ζωή μας καθορίζονται από αυτά που βρίσκονται στην καρδιά μας (το υποσυνείδητο). Και το μόνο που προσπαθεί η καρδιά είναι να μας προστατέψει από τον πόνο. Έτσι, αν το σύστημα πεποιθήσεων που νομίζουμε ότι έχουμε δεν μας πηγαίνει εκεί που θέλουμε, αν σαμποτάρουμε τον εαυτό μας για ανεξήγητους λόγους, αν φαινόμαστε συνεχώς “άτυχοι”, αν αντιμετωπίζουμε προβλήματα υγείας, σχέσεων, επαγγελματικά κλπ, αν εν ολίγοις καταλήγουμε να ζούμε μια ζωή που δε μας αρέσει, είναι γιατί το αυτοματοποιημένο anti-virus πρόγραμμα που έχουμε ενσωματωμένο ενεργοποιείται και αντιδρά σ’ έναν παλιό πόνο που νιώσαμε όταν η αρχική ανάμνηση δημιουργήθηκε. Ο Dr. Nestler και άλλοι κυτταρικοί βιολόγοι, όπως η Dr. Susan Lindquist και ο βραβευμένος με Νόμπελ Dr. Eric Kandel, έχουν ανακαλύψει συγκεκριμένους χημικούς δείκτες στα κύτταρα μας που φαίνεται να σηματοδοτούν εάν θα χρησιμοποιήσουν ένα συγκεκριμένο γονίδιο ή όχι. Στην πραγματικότητα, ο Dr. Nestler δημοσίευσε έρευνα στο Journal of Neuroscience που δείχνει πώς τα ηλεκτρικά σοκ μπορούν να αλλάξουν τους δείκτες στα γονίδια του εγκεφάλου σε ποντίκια.

Ωστόσο, η έρευνα αποκάλυψε ότι κάτι άλλο εκτός από ηλεκτροπληξία μπορεί να αλλάξει αυτούς τους δείκτες της κυτταρικής μνήμης: η αγάπη μιας μητέρας. Μέσα από εργαστηριακά πειράματα με αρουραίους, οι ερευνητές διαπίστωσαν ότι μία μητέρα αρουραίος που γλείφει τα κουτάβια της αλλάζει κυριολεκτικά τους χημικούς δείκτες που συνδέονται με το γονίδιο που διέπει την εμπειρία του φόβου, με αποτέλεσμα τα κουτάβια να εμφανίζουν λιγότερο φόβο καθ ‘όλη τη διάρκεια της ζωής τους και να δείχνουν ότι η αγάπη μιας μητέρας μπορεί να προγραμματίσει τον εγκέφαλό τους για μία ζωή. Με άλλα λόγια, αυτοί οι ερευνητές έχουν επαληθεύσει ότι η αγάπη είναι ένα αντίδοτο του φόβου και ότι τόσο η αγάπη όσο και ο φόβος μπορούν να μετρηθούν στο επίπεδο της κυτταρικής μνήμης. Ανακαλύπτουν επίσης ότι οι εξωτερικές επιρροές π.χ. ηλεκτρομαγνητικές εκπομπές όπως 5G μπορούν να «πλύνουν τον  εγκέφαλο» δηλαδή, από ένα κατά τα άλλα «φυσιολογικό κύτταρο» με τον επαναπρογραμματισμό σε στρατηγικά τοποθετημένους γονιδιακούς δείκτες το αναγκάζουν να αναπτυχθεί εκτός ελέγχου δηλαδή σε καρκινικά κύτταρα.

To Reiki χαρακτηρίζεται ως ολιστική μέθοδος, επειδή φροντίζει όχι μόνο το φυσικό σώμα, αλλά

και την ψυχική ισορροπία, καθώς και την προσωπική ζωή του ατόμου. Η μέθοδος αυτή επιτρέπει στον θεραπευτή να αφαιρέσει την αιτία της ασθένειας, και όχι απλώς την αντιμετώπιση των συμπτωμάτων, ως εκ τούτου εμποδίζει την επανεμφάνιση της. Η σύγχρονη ιατρική, από την άλλη πλευρά, ασχολείται με τις συνέπειες των σωματικών ασθενειών. Εξαιτίας αυτού η ασθένεια συχνά επιστρέφει, πιθανό σε βαθύτερο επίπεδο δεδομένου ότι η αιτία της ασθένειας δεν είναι στην πραγματικότητα υπό θεραπεία. Αυτό είναι ένα από τα μεγαλύτερα μυστικά για την υγεία. Οι ίδιες οι σκέψεις μας μπορούν να μας θεραπεύσουν. Υπάρχουν πολλές ιστορίες που έχουν καταγραφεί από συζητήσεις με ανθρώπους που ήταν σοβαρά άρρωστοι και αποθεραπεύτηκαν με τη δύναμη της σκέψης, αν και οι γιατροί είχαν χάσει κάθε ελπίδα. Μία από αυτές τις εντυπωσιακές ιστορίες μας λέει για τον Morris Goodman, ο οποίος, το 1981, συμμετείχε σε ένα αεροπορικό δυστύχημα και βρισκόταν σε κρίσιμη κατάσταση λόγω μη αναστρέψιμης βλάβης της σπονδυλικής στήλης και διάτρησης διαφράγματος. Υποστηρίχθηκε η αναπνοή του από έναν αναπνευστήρα, και η μόνη κίνηση που μπορούσε να κάνει ήταν να ανοιγοκλείνει τα μάτια του. Ωστόσο, αυτός ο άνθρωπος γνώριζε τη δύναμη της σκέψης, και μέσα σε λίγες μέρες αναγέννησε με επιτυχία το διάφραγμα του και μπορούσε να αναπνέει αυτόνομα. Επίσης αναγέννησε συνειδητά τον κατεστραμμένο νωτιαίο μυελό του, και άρχισε να μετακινεί όλα τα μέλη του. Οι γιατροί δεν μπορούσαν να καταλάβουν τι συνέβαινε, διότι αυτό ακριβώς «δεν θα μπορούσε να συμβαίνει». Μετά από λίγους μήνες, όμως, ο Morris Goodman άρχισε να περπατάει ξανά και τελικά να ανακάμπτει πλήρως. Αυτή είναι μόνο μία από τις πολλές περιπτώσεις που συμβαίνουν γύρω μας. Σκέψεις που δεν μπορούν να κάνουν μόνο το σώμα άρρωστο, αλλά μπορούν επίσης να βοηθήσουν στην ίαση του από ανίατες ασθένειες. Αιτίες των δύσκολα θεραπευμένων ασθενειών από μια διαφορετική οπτική γωνία. Η παραδοσιακή ιατρική Ayurvedic δεν αποδέχεται,  μόνο την ύπαρξη των ψυχοσωματικών ασθενειών, αλλά και παρουσιάζει έναν κατάλογο ειδικών ασθενειών που προκαλούνται από συγκεκριμένα γνωρίσματα του χαρακτήρα.

*Ζήλια: Μπορεί να προκαλέσει ογκολογικές παθήσεις, αποδυναμώνει το ανοσοποιητικό σύστημα.

* Εκδικητικότητα: Μπορεί να προκαλέσει αϋπνία και ασθένειες του λαιμού .

* Η έλλειψη ηθικών αρχών: Μπορεί να προκαλέσει  χρόνιες παθήσεις, λοιμώξεις και ασθένειες του δέρματος.

* Άκαμπτος  ή ακλόνητος σε λανθασμένες  πεποιθήσεις: Αιτίες για διαβήτη, ημικρανίες, και φλεγμονές.

* Καθιστική ζωή: Μπορεί να προκαλέσει μυκητιασικές λοιμώξεις, και αποδυνάμωση του ανοσοποιητικού.

* Επιθετικότητα: Μπορεί να προκαλέσει γαστρικό έλκος, γαστρο-οισοφαγική παλινδρόμηση, και κονδυλώματα.

* Επιφυλακτικότητα : Μπορεί να προκαλέσει  ασθένειες των νεφρών.

* Σκληρότητα: Μπορεί να προκαλέσει επιληψία, άσθμα και αναιμία.

* Αναβιώνοντας συγκρούσεις: Μπορεί να προκαλέσει προβλήματα του θυρεοειδούς.

* Αγενής ή προσβλητικός: Μπορεί να προκαλέσει διαβήτη και καρδιακές παθήσεις.

*Άγχος: Μπορεί να προκαλέσει  διαταραχές του πεπτικού συστήματος, της καρδιάς, και ασθένειες του δέρματος.

Στρες και  ανοσοποιητικό σύστημα:
Το σύστημα άμυνας του οργανισμού δεν λειτουργεί τόσο καλά όσο θα έπρεπε κάτω από συνθήκες χρόνιου και έντονου στρες. Οι ορμόνες που εκκρίνονται από τις καταστάσεις στρες (κορτιζόνη, αδρεναλίνη) επηρεάζουν αρνητικά τις λειτουργίες των κυττάρων του ανοσοποιητικού συστήματος. Η καταστολή που παρατηρείται κάτω από τέτοιες καταστάσεις του συστήματος άμυνας, ευνοεί την ανάπτυξη λοιμώξεων και μπορεί να συμβάλλει σε συνεργία με άλλους παράγοντες στην εκδήλωση καρκίνων.

Στρες και καρκίνος:
Το ανοσοποιητικό σύστημα, εκτός από την άμυνα εναντίον των μικροβίων που συνεχώς μας επιτίθενται, έχει σημαντικό ρόλο στην καταστολή της ανάπτυξης καρκινικών κυττάρων. Όμως επειδή οι περισσότεροι καρκίνοι δεν ανιχνεύονται στα πρώτα τους στάδια, είναι δύσκολο να αποδειχθεί ότι το στρες από μόνο του, είναι αιτία καρκίνου. Παρά το γεγονός ότι ο ρόλος του στρες στη γένεση του καρκίνου χρειάζεται ακόμη διερεύνηση, στους ασθενείς με καρκίνο η καταπολέμηση του στρες μπορεί να προσφέρει πολύτιμες υπηρεσίες.

Στρες και καρδιακά προβλήματα:
Πολλές έρευνες μέχρι σήμερα έδειξαν ότι ο κίνδυνος καρδιακής προσβολής μειώνεται σε άτομα που καταφέρνουν να ελέγχουν αποτελεσματικά το στρες τους. Οι κίνδυνοι για την καρδιά λόγω του στρες, έχει αποδειχθεί ότι είναι πολύ μεγαλύτεροι για άτομα με ορισμένα χαρακτηριστικά της προσωπικότητας. Αρχικά ο θυμός βρέθηκε ότι ευνοεί την απόφραξη των στεφανιαίων αρτηριών, συμβάλλει στην εκδήλωση καρδιακής προσβολής και προκαλεί ανωμαλίες του ρυθμού της καρδιάς. Επίσης οι ανησυχίες και το πένθος λόγω απώλειας αγαπημένων προσώπων, προκαλούν περισσότερα καρδιακά επεισόδια. Η επιθετικότητα έχει συσχετισθεί με ψηλή πίεση που δημιουργείται λόγω αυξημένης αντιδραστικότητας του καρδιαγγειακού συστήματος.  Οι έντονες συναισθηματικές καταστάσεις, αυξάνουν το ρυθμό της καρδιάς, δημιουργούν μεγαλύτερες ανάγκες για οξυγόνο και στους ασθενείς με στένωση των στεφανιαίων αρτηριών αυτό προκαλεί επεισόδια στηθάγχης.

Στρες και  έλκος του  στομάχου ή  του δωδεκαδάκτυλου:
 Ιστορικά οι γιατροί ήσαν πεπεισμένοι ότι το έλκος προκαλείται από το στρες. Σταδιακά όμως αποδείχθηκε ότι η αιτία της πολύ συχνής αυτής νόσου οφειλόταν σε ένα βακτηρίδιο, το ελικοβακτηρίδιο του πυλωρού. Το βακτηρίδιο αυτό, έχει την εξαιρετική ιδιότητα να επιβιώνει μέσα στο όξινο περιβάλλον του στομαχιού και να προκαλεί βλάβες στη βλεννογόνο και κατά συνέπεια, έλκος. Σήμερα το έλκος του πεπτικού συστήματος θεραπεύεται με αντιβιοτικά και φάρμακα που μειώνουν την οξύτητα των γαστρικών υγρών. Παρ’ όλα αυτά όμως, το στρες, τα μη στεροειδή αναλγητικά φάρμακα, το κάπνισμα και η υπερβολική κατανάλωση αλκοόλ, είναι παράγοντες που ευνοούν την εμφάνιση έλκους, το επιδεινώνουν και δυσκολεύουν την ίασή του. Δυστυχώς υπάρχουν πολλά πράγματα που κάνουμε στην καθημερινή μας ζωή που επιδεινώνουν το στρες που πιθανόν να ήδη υπάρχει. Συχνά, άτομα που υποφέρουν από έντονο και χρόνιο στρες, καπνίζουν ή πίνουν υπερβολικό αλκοόλ. Οι συνήθειες αυτές μπορεί παροδικά να δώσουν ένα καλύτερο γενικό αίσθημα αλλά μακροχρόνια επιδεινώνουν την κατάσταση.

Λιγότερο γνωστές επιδράσεις του στρες στο σώμα μας:
Το στρες από μόνο του, πολύ σπάνια μπορεί να προκαλέσει μια ασθένεια. Όμως στις περιπτώσεις που το στρες γίνεται χρόνιο και έντονο, έχει τη δυνατότητα να συμβάλλει με άλλους παράγοντες που συχνά συνυπάρχουν, να αυξήσει τον κίνδυνο για ορισμένες ασθένειες, να επηρεάσει την εξέλιξή τους ή ακόμη να τις επιδεινώσει. Το χρόνιο έντονο στρες επηρεάζει αρνητικά πολλά συστήματα του ανθρώπινου οργανισμού. Η καρδιά και τα αγγεία, το σύστημα άμυνας εναντίον των μολύνσεων και του καρκίνου, το πεπτικό σύστημα, το άσθμα, η ημικρανία και άλλες ασθένειες, επιδεινώνονται από τις συνέπειες που δημιουργούνται από το χρόνιο στρες. Αν έχετε εμφανίσει πονοκέφαλο έντασης για πάνω από μία μέρα συνεχόμενα μέσα σε μια εβδομάδα στην εργασία, τότε έχετε πάρει μια γεύση από τις σωματικές συνέπειες του στρες στο σώμα σας. Αλλά εκτός από τον πονοκέφαλο, υπάρχουν κι άλλα πολλά συμπτώματα του στρες, όπως για παράδειγμα, οι πιασμένοι μύες και η ταχυκαρδία. Υπάρχουν ωστόσο και κάποιες πιο παράξενες, θα λέγαμε, συνδέσεις, που είναι λιγότερο γνωστές. Οι ειδικοί τονίζουν ότι δεν χρειάζεται να νιώθουμε έντονο στρες για να εμφανιστούν αυτές οι επιδράσεις, ακόμα κι αν οι φαινομενικά ασήμαντοι στρεσογόνοι παράγοντες μπορεί να προκαλέσουν αρνητικές συνέπειες.
Τριχόπτωση ή πρόωρο άσπρισμα των μαλλιών: Το στρες προκαλεί μια πάθηση που ονομάζεται διάχυτη αλωπεκία, η οποία εμποδίζει τα μαλλιά από το να μακρύνουν και αποδυναμώνει τους θύλακες με τον καιρό προκαλώντας τριχόπτωση. Το χρόνιο στρες αφαιρεί επίσης το χρώμα από τα μαλλιά μας με αποτέλεσμα το σταδιακό τους άσπρισμα. Αυξημένη ευαισθησία στον πόνο: Έρευνα σε παιδιά με επαναλαμβανόμενα επεισόδια κοιλιακού πόνου έδειξε ότι το στρες μείωνε την αντοχή τους σε αυτό τον πόνο, και σε ανθρώπους με χρόνιο πόνο, τα επίπεδά τους αυξάνονται κατά τη διάρκεια του στρες. Οι επιστήμονες θεωρούν ότι αυτή η οξυμένη απόκριση στον πόνο συμβαίνει επειδή το στρες αποδυναμώνει τις ορμόνες που κανονικά βοηθούν τους ανθρώπους να αντιμετωπίσουν τον πόνο.
Εξάψεις: Είναι φυσιολογικό να ιδρώνουμε όταν είμαστε νευρικοί – οι επιστήμονες πιστεύουν ότι η εφίδρωση διευκόλυνε την προσπάθεια φυγής μας από τα δόντια του θηρευτή. Αλλά το χρόνιο στρες μπορεί να κάνει τους ανθρώπους να ιδρώνουν περισσότερο γενικά – με ακόμα εντονότερες επιδράσεις σε γυναίκες που βρίσκονται στην εμμηνόπαυση.     Ένας «κόμπος» στο λαιμό: Ορισμένοι γιατροί αναφέρουν ότι οι ασθενείς τους δηλώνουν πως νιώθουν ότι δεν μπορούν να καταπιούν σα να έχουν έναν «κόμπο» στο λαιμό τους, αλλά σωματικά δεν εντοπίζεται τίποτα. Οι μύες στο κατώτερο μέρος του λαιμού συστέλλονται υπό συνθήκες άγχους και έτσι δημιουργείται αυτή η αίσθηση.
Μειωμένη γονιμότητα: Το στρες μπορεί να επηρεάσει τη γονιμότητα τόσο σε άνδρες όσο και σε γυναίκες. Διαταράσσει τον έμμηνο κύκλο της γυναίκας, μειώνοντας την ωορρηξία. Στους άνδρες, το παρατεταμένο συναισθηματικό στρες σχετίζεται με λιγότερη ποσότητα σπέρματος – και το σπέρμα που παράγεται είναι λιγότερο αποτελεσματικό, κάτι που δυσκολεύει τη σύλληψη. Αν και οι ειδικοί δεν είναι ακόμα βέβαιοι για τους ακριβείς ψυχολογικούς μηχανισμούς που κρύβονται πίσω από αυτή την επίδραση, φαίνεται ότι κατά τη διάρκεια του στρες, το σώμα αποθηκεύει την ενέργειά του και τη χρησιμοποιεί στην απόκριση μάχης φυγής, μειώνοντας τις ενέργειες που συνεισφέρουν στη γονιμότητα.
Οξυμένη όσφρηση και βουητό στα αυτιά: Οι έρευνες δείχνουν ότι οι αυξημένες ορμόνες του στρες στο σώμα είναι που οξύνουν την όσφρηση. Μία θεωρία είναι ότι κάποτε αυτή η ικανότητα μας χρειαζόταν για να «μυρίζουμε» την απειλή να πλησιάζει. Όσο για το βουητό στα αυτιά: η αμυγδαλή, που είναι μέρος του εγκεφάλου και αποκρίνεται στο στρες, επίσης βοηθά στην επεξεργασία του ήχου, οπότε το πιθανότερο είναι να σχετίζεται με αυτή την επίδραση.
Φούσκωμα και συχνοουρία: Η επικοινωνία εντέρου-εγκεφάλου είναι ισχυρή σε συνθήκες στρες και προκαλείται συχνά ανισορροπία στη χλωρίδα του εντέρου, κάτι που για ορισμένους ανθρώπους οδηγεί στα συμπτώματα του φουσκώματος. Η συχνοουρία έχει και πάλι να κάνει με το παρελθόν του είδους μας. Φαίνεται ότι όταν βιώνουμε φόβο ή άγχος, το στρες μας αναγκάζει να «αφήσουμε πίσω» ένα μέρος του βάρους μας ώστε να κινηθούμε γρηγορότερα.
Δερματολογικά προβλήματα: Χάρη στη σύνδεση εντέρου – εγκεφάλου, το στρες μπορεί να προκαλέσει και δερματολογικά προβλήματα. Όταν το σώμα κυριεύεται από το στρες, απελευθερώνει την ορμόνη κορτιζόλη, η οποία χαλαρώνει τον εντερικό φραγμό των τοιχωμάτων και έτσι απελευθερώνονται βακτήρια και τοξίνες στο αίμα. Οι επιστήμονες ακόμα μελετούν τις επιπλοκές αυτού του φαινομένου, αλλά είναι πιθανό αυτοί οι ξένοι εισβολείς να ενεργοποιούν την ανοσολογική απόκριση του οργανισμού, η οποία προκαλεί και δερματολογικά προβλήματα όπως έκζεμα και ψωρίαση.
Αρρωσταίνουμε εύκολα: Αν το σώμα είναι συνεχώς απασχολημένο με το να αντιμετωπίζει την απειλή του στρες, το ανοσοποιητικό σύστημα απενεργοποιείται, έτσι μπορούμε να αρρωστήσουμε ευκολότερα. Όταν δηλαδή ερχόμαστε σε επαφή με έναν ιό ή μια άλλη μόλυνση, δεν μπορούμε να παλέψουμε επειδή δεν έχουμε άλλες δυνάμεις οργανικά.

Θεραπεία Reiki

Σήμερα, ακόμη και η σύγχρονη ιατρική συμφωνεί, ότι το 70% όλων των ασθενειών υλοποιούνται λόγω των αρνητικών σκέψεων ή συναισθηματικού στρες. Οι ασθένειες οφείλονται σε αυτήν την αιτία που ονομάζεται «ψυχοσωματικές». Οι γιατροί και οι επιστήμονες συμφωνούν ομόφωνα ότι οι σκέψεις μας επηρεάζουν άμεσα τη δραστηριότητα των οργάνων μας, και την κατάσταση του σώματός μας γενικότερα. Ο κλάδος της Ψυχοσωματικής Ιατρικής υποστηρίζει ότι ο οργανισμός και ο ψυχισμός, το σώμα και η ψυχή αποτελούν μια ενότητα που τα δύο μέλη της βρίσκονται σε μια συνεχή αλληλεπίδραση. Τα σωματικά συμπτώματα μπορούν να δημιουργήσουν ψυχολογικές ανησυχίες όπως άγχος και κατάθλιψη, αλλά και οι ψυχολογικές δυσκολίες μπορούν να συμβάλλουν στην ανάπτυξη σωματικών προβλημάτων. Η ρύθμιση των σωματικών συμπτωμάτων απαιτεί την ρύθμιση και του σωματικού και του ψυχικού συστήματος. Καθώς το σώμα και η ψυχή αποτελούν ένα ενιαίο και αδιάσπαστο σύνολο, η φροντίδα μόνο του ενός σκέλους δεν αντιμετωπίζει ολιστικά την δυσκολία η οποία λανθάνει και αυξάνει το ενδεχόμενο να επανέλθει στην επιφάνεια. Το βιολογικό σώμα καλείται να γίνει και ψυχικό σώμα. Δεν υπάρχει λοιπόν πραγματική θεραπεία χωρίς επέμβαση στις κυτταρικές μνήμες. Ο μόνος τρόπος θεραπείας είναι η αποβολή αυτών των λανθασμένων και καταστρεπτικών αναμνήσεων που μας κατευθύνουν στο να πιστεύουμε κάτι που δεν είναι αληθινό πια. Τις τελευταίες δυο δεκαετίες στον τομέα της ενεργειακής θεραπείας με reiki, οι θεραπευτές υποστηρίζουν πως με τις σωστές θετικές συνεδρίες μπορούν ν’ αλλάξουμε τις καταστροφικές και λανθασμένες πεποιθήσεις μας και να προσελκύσουμε τη ζωή που ονειρευόμαστε. Το πρόβλημα είναι η δύναμη των πεποιθήσεων και του συνειδητού που πρέπει να ενισχυθεί για να  τροποποιήσει τις υποσυνείδητες πεποιθήσεις. Στην πραγματικότητα, όλα στην ύπαρξη μας [η φυσιολογία μας, οι σκέψεις μας, οι πεποιθήσεις μας, τα συναισθήματά μας και οι συμπεριφορές μας] είναι όλες εκδηλώσεις των αναμνήσεών μας και των πεποιθήσεων που προέρχονται από κυτταρικές μνήμες . Ο επαναπρογραμματισμός, βάσει του φόβου επιβάλλει στην τρέχουσα κατάσταση ο θεραπευτής να φτάσει στην πηγή του πραγματικού προβλήματος. Ακόμη και θεραπείες όπως η συνειδητή απευαισθητοποίηση (εφαρμογή από ψυχολόγους) που φαίνεται να λαμβάνει υπόψη την κυτταρική μνήμη, συνήθως δεν παρέχει διαρκή κυτταρική θεραπεία. Γιατί τείνει να προγραμματίσει το ασυνείδητο του πελάτη,  στο να καταστείλουν αυτές τις αναμνήσεις και έτσι αποσυνδέουν τις συναισθηματικές μας απαντήσεις από αυτές. Αυτό δε αντιμετωπίζει την  πραγματική κυτταρική θεραπεία. Επίσης, ακόμη και καταπιεσμένες, αυτές οι αναμνήσεις γεμίζουν το βαρέλι του στρες του ατόμου. Με άλλα λόγια, βάζουν το άτομο σε μια συνεχή κατάσταση εσωτερικού ασυνείδητου στρες. Ακόμα κι αν αυτές οι αναμνήσεις δεν σας ενοχλούν πλέον συναισθηματικά, μπορεί να προκαλούν περισσότερα προβλήματα από ποτέ σε μια ποικιλία συμπτωμάτων που δεν φαίνεται να έχετε ξεφορτωθεί. Η καταστολή και η αντιμετώπιση είναι το αντίθετο της θεραπείας. Πολλοί άνθρωποι καταλήγουν απλά να αισθάνονται μούδιασμα, αντί να βιώνουν τα θετικά αποτελέσματα της αγάπης, της χαράς ή της ειρήνης. Η καταστολή και η αντιμετώπιση εξακολουθούν να ισούνται με το άγχος. Αντ’ αυτού, πρέπει να στοχεύσει ο ενεργειακός θεραπευτής στην πηγή του προβλήματος, η οποία είναι η αρχική κυτταρική μνήμη που προκαλεί αυτήν την αντίδραση. Πιο συγκεκριμένα, πρέπει να εντοπίσουμε τον ανθρώπινο σκληρό δίσκο, τον αποπρογραμματισμό του και να θεραπεύσουμε αυτήν την κυτταρική μνήμη, ώστε να μην στέλνει πλέον αυτό το σήμα φόβου που απενεργοποιεί το ανοσοποιητικό μας σύστημα και τους καλύτερους αμυντικούς μηχανισμούς. Στη συνέχεια να τον επαναπρογραμματίσουμε ώστε να λειτουργεί με αλήθεια και αγάπη, παράγοντας όλα τα θετικά συμπτώματα που το σώμα μας σχεδιάστηκε για να παράγει από Τον Δημιουργό. Για αυτό χρειαζόμαστε συγκεκριμένες ενεργειακές τεχνικές που είναι δοκιμασμένες και ικανές στον αποπρογραμματισμό και επαναπρογραμματισμό και  όχι μόνο θέληση ή λέξεις.